JOUIR AVEC JEAN DE LA MEUSE 
(Uit de oude doos: COCQUE DU JEAN) 

"Het licht van de kaarsen was gedempt, de warmte was tast-baar, de gérant die mij hoffelijk naar mijn tafel
geleid-de, had het voorkomen van een Balkanhertog. Wit, wit was mijn tafel-kleed, fluwelig mijn stoel,
hoogglanzend gepolijst mijn bestek, en voor ik verder ging, hier voor mij stond mijn glas aquavit van het
huismerk Stenborgare, genoemd naar een achttiende-eeuwse operazanger, met venkel en anijszaad subtiel op
smaak gebracht en nergens anders te krijgen. Skoll! Het schoot als aromatisch vuur naar bene-den, en ik was
gereed naar lichaam en geest voor Het Beste Maal Ter Wereld." (Mw. J. Morris) 

Loopt het water U nu niet in de mond? Moet U nagaan dat Mw. Morris nog niets verteld heeft over de
maaltijd zelf! Tja, sommige mensen hebben de mazzel dat ze dit soort maaltijden beroepshalve MOETEN
bijwonen (en consume-ren). Heel wat anders dan een student die, met een hoofd-lijnen accoord boven zijn
hoofd, toch nog de euvele moed heeft om zijn schaarse en dure uren te besteden aan een Gala en voorafgaand
diner. Restaurants, met uitzondering van diegene in de prijsklasse "Connaisseur" (= alleen maar de
"Connaisseur") worden dan vaak gemeden en wil men zelf weleens een poging in de keuken wagen. Echter na
een (zater)dag van hard studeren waardoor je pas om 16.45 uur de winkel in kunt sprinten valt het niet mee
om alsnog zelf Het Beste Maal Ter Wereld te bereiden. Ook uw Jean de la Meuse overkomt dit weleens. Nu
we het er toch over hebben; een soortgelijke situatie deed zich toevallig 
afgelopen zaterdag nog voor. Ik had ook heel toevallig wat gedroogde abrikozen liggen en had deze 's
morgens alvast in het water gezet met daarbij een flinke scheut triple sec (likeur). 
In gedachten zag ik al een goddelijk dessert ver-schijnen; walno-tenijs met de betreffende abrikozen. Toch
nog maar even gaan studeren. U raad het al, helemaal verdiept in chi-kwa-draat en covariantie-analyses vergat
ik de tijd en kon ik Het Beste Maal Ter Wereld wel vergeten. Was er nog wel iets te redden? De AH heeft zo
rond 16.45 uur niet veel meer. Bij toeval lag er nog een maïs-kippetje (natuurlijk in de reclame). Hoewel niet
wetende wat er mee te doen laadde ik dat toch maar in m'n kar, een andere keus was er tenslotte niet.
Eenmaal in de keuken liet ik er mijn culinaire brein maar eens op los (figuur-lijk natuur-lijk... of zou kip met
hersentjes goed smaken?). Om m'n verhaal niet nodeloos lang te maken; Ik heb uiteindelijk de abrikozen
vermengd met een (zuur) appeltje, wat rozijnen, cashewnoten en djahé. Hiermee heb ik de kip gevuld. Nadat
ik deze dicht had gebonden en aangebraden, heb ik het geheel in een klein uurtje gaar laten sudderen.
Natuur-lijk regelmatig bedruipen! 
Het resultaat? 
Probeer en proef zelf..... 

Met culinaire hoogachting, 

uw fameuze chef de cuisine, 
Jean de la Meuse.